Persoonlijk Archieven - EkeBrouwer.nl

Zwangerschap 15 juni 2018

Mijn bevallingsverhaal: de geboorte van onze zoon Storm

Als je mij volgt op Social Media heb je het natuurlijk al voorbij zien komen: onze zoon Storm is geboren! Vandaag praat ik je graag bij over onze prachtige tweede zoon en over de supersnelle bevalling die mij nog steeds doet verbazen. Ga lekker zitten en lees alles over de geboorte van onze zoon Storm.

Inleiden

Eerder kon je al lezen dat de Gynaecoloog had besloten om mij in te leiden bij een bepaalde termijn. Dit besluit kwam vooral omdat ik Zwangerschapsdiabetes kreeg en insuline moest gaan spuiten om mijn bloedsuikers onder controle te houden. Daarnaast werden er ook eiwitten in mijn urine gevonden, mijn nierfunctie ging achteruit, dus ook hierop was strenge controle. Ik wist dus al een paar weken dat ik op donderdag 7 juni zou worden ingeleid.

Tot mijn laatste geplande afspraak met de Gynaecoloog op dinsdag 29 mei. Zij zag toch noodzaak gezien mijn gezondheid om de inleidingsdatum naar voren te halen. Maandag 4 juni zou ik mij mogen melden bij de Verloskamers. De Gynaecoloog checkte ook nog even of ik al ontsluiting had (Auw!) en dit zat al op 1 a 2 centimeter. Een goed teken, want zo zou er geen ballonnetje geplaatst te hoeven worden om ontsluiting te creëren. Het zou dan zomaar een dag langer kunnen duren voordat de bevalling zou beginnen. Ik was er behoorlijk klaar mee, met dat hele zwanger zijn, dus voor mij een opluchting dat mijn lijf al wat voorbereidend werk had gedaan!

De laatste dagen

De vrijdag voor mijn bevalling ben ik als een malle de keuken uit gaan soppen. Geen hoekje van elk keukenkastje bleef onbespaard. Wat een takkeklus! Maar goed, het was ook echt wel even heel hard nodig, haha. Op zaterdag stond een verjaardag gepland van mijn neefje en daana werd ik nog even heerlijk onder handen genomen met een zwangerschapsmassage. En toen brak de zondag aan. Voor mij wel een ding, want de laatste dag als gezin van drie. Het laatste moment om Max nog even samen de volledige aandacht te geven. We zijn lekker gaan lunchen bij een restaurantje wat een ruime binnenspeelplaats heeft. Aan het einde van de middag brachten we Max naar mijn ouders. Hij ging daar logeren en mijn ouders zouden hem naar school brengen de volgende dag. Dat scheelde ons een hoop gestress, omdat we ons de volgende ochtend om 7 uur zouden moeten melden in het ziekenhuis.

Weer samen thuisgekomen besloten Jeroen en ik lekker voor de tv te eten. Dit hadden we sinds Max zijn geboorte niet of nauwelijks gedaan, zo konden we even lekker onze favo serie bingewatchen. Ik merkte dat ik hoofdpijn begon te krijgen en dat ik een strakke band om mijn bovenbuik voelde. De tekenen van Zwangerschapsvergiftiging. Zou dit dan toch zich nog op de laatste dag zich gaan openbaren? Na wat getwijfel besloten we toch maar even te bellen met het ziekenhuis. Ze wilden me toch even zien, al was het maar om de baby te checken.

Weeën en ontsluiting

Ik werd aangesloten aan de CTG voor een hartfilmpje van de baby en er werd bloed en urine afgenomen. Ook werd mijn bloeddruk opgemeten en mijn ontsluiting gecheckt. Mijn bloed en urine waren goed, bloeddruk iets te hoog maar deze zakte langzaam en de baby deed het lekker. Maar ik ook. Op de CTG waren al goede weeën te zien, waar ik overigens niets van voelde. Deze weeën hadden gezorgd voor inmiddels 5 cm ontsluiting! Gewoon, uit mezelf. Het zou zo maar kunnen dat ik diezelfde nacht nog zou gaan bevallen, helemaal uit mezelf en zonder inleiden. Wat kan het raar lopen!

Je begrijpt vast dat ik niet meer naar huis gestuurd ben, maar gewoon lekker in het ziekenhuis mocht blijven. Ik kreeg een kamer voor mijzelf, wat een luxe! Jeroen ging wel weer huiswaarts, ik gunde hem nog wel even wat slaap in zijn eentje nadat hij maanden naast een ronkende walrus heeft moeten liggen. Ik kreeg een slaaptabletje en sliep heerlijk.

D-day: de dag van de bevalling

En toen was de dag ineens daar: de dag van de bevalling! Ik werd vroeg wakker, een uur of vijf en besloot nog wat te werken op mijn laptop. Om een uur of zeven belde ik naar Jeroen, ik mocht naar de verloskamer en zou het fijn vinden als hij ook naar het ziekenhuis kwam.

Eenmaal op de verloskamer ging het vrij snel. Mijn vliezen werden om 7.14 uur gebroken en al snel begon ik de weeën te voelen. Deze waren op zich nog wel weg te puffen, want om 7.37 maakten Jeroen en ik deze (ontzettend wazige) foto, nog geheel relaxed!

Daarna ging het snel. De weeen namen toe en werden heviger. Om er voor te zorgen dat ik niet de hele dag weeen zou hebben, kreeg ik een minimale dosis weeopwekkers om 9.00 uur. Vanaf dat moment had ik non stop weeen en vroeg ik om een morfinepompje als pijnstilling, want dit kon ik niet bijbenen. Voordat dit gegeven werd, wilde de verloskundige eerst nog even mijn ontsluiting checken. Ik zat al op 8 cm! Het pompje werd geskipt en opeens voelde ik persdrang. Het was 9.24 uur en dit was het moment waar ik tegenop zag. Die helse Ring of Fire, die brandende pijn. Toch probeerde ik te persen, de eerste keer was niet zo’n succes omdat ik er niet vol voor durfde te gaan.

Dan de tweede perswee. Ik probeerde met al mijn kracht te persen. voelde heel even die Ring of Fire, maar ik voelde vooral mijn baby die geboren werd. Het was alsof hij uit me gleed, zo’n bijzonder gevoel! 9.28 uur: Storm Jelle Brouwer is geboren! Storm begon meteen uit volle borst te brullen en werd bij mij op mijn borst gelegd. Mijn wens was om de navelstreng uit te laten kloppen (hierbij knippen ze de navelstreng niet direct door, maar laten ze nog even de goede voedingstoffen en bloed uit de placenta doorstromen. Dit duurt maximaal een minuut of vijf) en binnen 10 minuten wordt ook de placenta geboren. Ik heb een paar hechtingen nodig, maar geniet vooral van het mooie ventje en het feit dat de bevalling maar 2 uur en 15 minuten geduurd heeft.

Ondersteboven

De uren na de bevalling blijf ik ondersteboven van de megasnelle bevalling. De bevalling van Max duurde 4 uur en op zo’n zelfde tijdspanne had ik mij een beetje ingesteld. Eerlijk? Ik geloofde vrouwen nooit zo die zo snel bevielen, nam ik altijd met een korreltje zout. Maar wat was en ben ik blij dat het zo gegaan is en wat ben ik blij dat we na een lange weg van 2 jaar om zwanger te raken en een toch wel pittige zwangerschap zo’n mooi, lief en zoet ventje erbij hebben! Die roze wolk, die ik zeker bij Max niet had, is er meer dan dat ik voor mogelijk had kunnen houden!

Volgende week kun je meer lezen over de kraamweek en hoe het ons nu vergaat.

Relatie 12 juni 2018

LoveSync: hoe gaat het met onze relatie?

Een tijdje terug heb je kunnen lezen hoe Jeroen en ik ons best doen om te zorgen dat onze relatie leuk en goed blijft. Om onze relatie te versterken, zijn we begonnen met het online programma van LoveSync. Vandaag geven we je graag een update over hoe het gaat met onze relatie sinds we met LoveSync zijn gestart!

Trouble in Paradise?

Je vraagt je misschien af waarom we begonnen zijn met het online programma van LoveSync. We hebben een goede, stabiele relatie van inmiddels 16 jaar en zijn hartstikke gelukkig. Natuurlijk hebben we wel eens onze ergernissen en discussies, maar dat is dan op momenten waarop we het razend druk hebben of gigantisch moe zijn. Met de komst van onze tweede zoon was onze verwachting dat we weer in zo’n roerige periode zouden belanden en besloten we door middel van het online programma van LoveSync onze relatie alvast te versterken.

Op de helft

Tijdens het schrijven van dit artikel zitten we op de helft van het 6-weekse programma en dat leek mij een prima moment voor een update. Nog even kort wat je van het programma kunt verwachten:

Het programma dat wij volgen duurt 6 weken;
Elke dag krijg je een email met daarin een link naar een korte video en een aansluitende opdracht;
Op deze vaste avond neem je samen het programma door en bespreek je de module en de bijbehorende opdracht van de voorgaande week.

Modules en opdrachten

Je bent vast benieuwd welke thema’s de modules hebben en welke opdrachten je krijgt. De zes modules hebben als onderwerp Liefde, Verschillen overbruggen, Frustraties overwinnen, Liefdestalen, Seks en Woorden en daden. In de eerste “sessies” ga je terug naar de begintijd van je relatie. Wat trok jou zo aan in je partner? Waarom ben je verliefd geworden? Wat vult jouw “Liefdestank”? Dit laatste klinkt misschien een beetje wollig, maar heeft wel onze ogen geopend. Daarover vertel ik je zo meer. Ook krijg je meer uitleg over overbruggen dat jij en je man verschillende communicatietypes zijn. Ergernissen worden ook niet onbesproken gelaten en in de module waar we op dit moment mee bezig zijn gaat het over liefdestalen. Na een uitgebreide test weet je precies welke liefdestaal jij “spreekt”.

De tussenstand

Inmiddels hebben we aardig inzicht in wat het programma tot nu toe met ons en onze relatie gedaan heeft. De vaste avond is erg fijn en na de eerste avond waarop we uitgebreid spraken over wat ons zo in elkaar aantrok waren we enthousiast. Een eyeopener voor mij was onder andere het fenomeen liefdestank. Iedereen heeft andere manieren waarop en waarmee deze tank gevuld wordt. Vooral waarmee de liefdestank gevuld wordt. Ik was mij er helemaal niet van bewust dat Jeroen daarin hele andere behoeftes heeft en ik vind het fijn dat ik nu precies weet wat voor hem belangrijk is.

Ook is ons gevraagd een lijstje te maken met zaken waaraan je je ergert bij je partner. Ook om dit bespreekbaar te maken in de hoop dat dit verandert of dat je het uiteindelijk zelf accepteert. Misschien dat we al 16 jaar doorhebben dat dat laatste het beste werkt, want het kostte behoorlijk veel moeite om zaken te vinden die belangrijk genoeg waren om ons aan te ergeren. Wat ons betreft helemaal prima!

Nu heb ik het bovenstaande grotendeels vanuit mezelf geschreven, maar ik heb ook Jeroen gevraagd hoe hij er in staat en hoe hij tot nu toe het programma ervaart:

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik de filmpjes niet kijk, maar direct doorga naar de opdrachten. Ik vind het goed dat er ingezet wordt op communicatie, omdat ik denk dat daar een relatie mee valt of staat. Ook de avonden die we samen praten over het programma vind ik erg waardevol. Teruggaan naar de tijd dat we verliefd werden vond ik erg leuk, zo komt weer even de herinnering naar boven waarom je voor elkaar gekozen hebt.”

Conclusie

Tot dusver zijn we erg tevreden met de invloed van LoveSync op onze relatie. Het brengt ons dichterbij elkaar en we ontdekken dingen van elkaar die we niet wisten of waar we niet bij stil stonden. Het is echt fijn om te weten welke behoeftes je partner heeft en hier naar te kunnen handelen. Zijn er dan echt geen nadelen? Nou, je moet jezelf er soms even toe zetten om de filmpjes te bekijken en de opdrachten te doen. Het komt wel eens voor dat een van ons in het weekend een inhaalslag moet maken, maar zelfs dan kost het niet veel tijd.

Ben je benieuwd hoe jouw relatie er voor staat? Dan kun je een relatiecheck doen om erachter te komen hoe jij je relatie kunt verbeteren. Zoals je bij ons merkt, hoeft je relatie echt niet slecht te zijn om nog beter te worden!

Persoonlijk 31 mei 2018

Did that just really happen?

Ken je dat? Dat je van die acties hebt waarvan je gewoon direct even wilt verdwijnen? Die gewoon zo stom zijn dat je knalrood wordt en geen zinnig woord meer uit je waffel krijgt? Dat je denkt: Did that just really happen? Ik wel, regelmatig zelfs. in mijn tienerjaren iets meer, maar zelfs nu af en toe nog. Ik vertel je over een aantal van die pareltjes.

Uit de auto struikelen

Ik weet niet eens meer wie er allemaal bij waren, maar we zaten met een aantal personen in de auto. We gingen mijn ouders afzetten omdat zij een personeelsuitje hadden van mijn vaders werk. Iedereen stapte uit en ik die achterin zat (denk driedeursauto, dus best een geklooi om charmant een auto vanaf de achterbank uit te stappen) wilde uitstappen en voorin gaan zitten. Mijn voet en weet ik wat veel meer bleef ergens aan haken en ik viel full face frontal met mijn bakkes op straat. Voor een enorme touringcar. Waarvan alle mensen nog buiten stonden te wachten. Enig.

Mijn vader enthousiast begroeten

In mijn tienerjaren liep ik op een zaterdag in de stad met een vriendin en ik zag mijn vader in de verte voor ons lopen. Ik probeerde wat dichter bij hem in de buurt te komen en als verrassing sprong ik op zijn rug ter begroeting. Je raad het al. Het was mijn vader helemaal niet.

Jeroen op de kont slaan

Jeroen en ik gingen samen wat boodschapjes doen en lopen gezamenlijk de supermarkt binnen. Ik geef hem een klap op zijn kont en vraag tegelijkertijd: “Wat gaan we eten, lekker ding?” De man die ik op de kont sloeg kijkt me lachend aan. Jeroen staat tien stappen verder grinnikend het hele voorval te aanschouwen terwijl ik op dat moment echt wil verdwijnen, haha.

Autoportier dichtslaan met mijn hand ertussen

Ik ging voorafgaand aan een lange autorit tanken en bij het tankstation kwam ik mijn broer tegen. Beetje ouwehoeren, je kent het wel. We staan beiden op het punt om weg te gaan en ik leg nog even wat op de bijrijdersstoel. Al kakelend sla ik het portier dicht. Met mijn hand er tussen. Gevalletje don’t try this. Volhardend als ik was ben ik toch richting Brabant gereden met een hand die ontzettend zeer deed. Ik ben er heilig van overtuigd dat mijn vinger best eens gebroken zou kunnen zijn.

When Whatsapp goes wrong

Ken je dat? Dat je iets over iemand zegt tegen een ander op Whatsapp? Maar dat je het dan naar die persoon in kwestie appt? Kan ik afvinken hoor. Verder wil ik het hierbij laten, te hoog schaamgehalte, haha.

Zoals je wel merkt ben ik een ware blunderkoningin. Ik zou nog drie van dit soort artikelen kunnen schrijven met stomme acties. Dus wie weet komt er ooit een vervolg!

Wat is jouw grootste blunder?

Relatie 10 mei 2018

Hoe houd je een lange relatie leuk?

Jeroen en ik zijn deze maand 16 jaar samen. Iets waar ik erg trots op ben en ik denk dat Jeroen daar net zo over denkt. Toen we een relatie kregen als 18 en 21-jarigen, hadden we vast niet kunnen bedenken dat we 16 jaar later zo’n 13 jaar samen zouden wonen, 9 jaar getrouwd zouden zijn en bijna 2 kinderen zouden hebben.

Automatisch

Voor mijn gevoel zijn die 16 jaar echt omgevlogen. Het ging bijna automatisch. We hebben het ontzettend goed en leuk samen, maar er zijn ook momenten waarop dingen niet vanzelf gaan en waar we alle zeilen bij moeten zetten om het leuk te houden. Dat is bij tijd en wijle hard werken. Je moet dan echt je eigen ego opzij zetten en ook de ander zijn belangen en wensen willen zien. Het scheelt dat wij elkaar ontzettend veel gunnen en de ruimte geven om de dingen te doen waar we zelf blij van worden. Daarnaast weten we hoe we elkaar kunnen ondersteunen, waarin ik wel wil zeggen dat Jeroen daarin het grootste aandeel heeft. Hij is ontzettend goed in het zorgen en ontlasten van mij op de momenten dat ik dat nodig heb.

Hulp bij je relatie

Maar hoewel het meestal goed en lekker loopt, zijn er ook momenten in je relatie dat het niet lekker gaat. Dat zijn vaak de momenten waarop anderen het door laten sudderen, uiteindelijk uit elkaar groeien en het bijltje erbij neergooien.

In veel gevallen zijn relaties prima te redden, veel mensen weten alleen niet waar ze moeten aankloppen. Voor veel mensen is een relatietherapeut een grote drempel en schamen zich om hier bij hun partner over te beginnen.

Als het iets minder gaat in je relatie hoef je hiervoor niet te schamen. Iedereen heeft dat wel eens. Een auto onderhoud je ook, evenals je huis, dus waarom je relatie niet?

Grote veranderingen

De komst van Max, nu vier jaar geleden, was voor ons best een grote verandering. Je hele ritme verandert, je hebt minder tijd voor elkaar, kan niet zo spontaan handelen als je eerder deed. Tel daar ook nog wat hormonale schommelingen, lichamelijke veranderingen en slapeloze nachten bij op en je kunt je voorstellen dat een relatie om minder knapt. Hoewel we nu weten wat ons te wachten staat met de komst van nummer 2, vind ik het toch wel spannend. Ik weet dat ik op Jeroen kan bouwen, maar er zullen gewoon momenten komen waarop we elkaar slecht trekken.

LoveSync

Ik had een enthousiast en open gesprek met Jonathan Bakker, de oprichter van LoveSync. LoveSync is een online programma dat helpt je relatie te verbeteren. Jonathan vertelde mij dat hij LoveSync oprichtte omdat hij zich verbaasde over de redenen dat stellen uit elkaar gaan. Samen met psychologen wil hij koppels helpen. Om je relatie te verbeteren of bijvoorbeeld je goede relatie verder te verdiepen. Maar ook als je relatie hulp van buitenaf nodig heeft, maar de stap naar een relatietherapeut te groot is.

LoveSync doet dit op verschillende manieren. Bijvoorbeeld via de gratis RelatieCheck. Op basis van je antwoorden krijg je advies en kun je lezen hoe jij je relatie kunt verbeteren. Ook heeft LoveSync een betaald programma dat je uitdaagt om in de praktijk aan de slag te gaan met het verbeteren van je relatie. Het handige van dit online programma is dat je dit kunt uitvoeren wanneer en waar je wilt. Je hoeft de deur niet uit naar een relatietherapeut en je kunt direct aan de slag met alle technieken en praktische tools.

De komende 6 weken gaan Jeroen en ik aan de slag met dit programma. Met officieel nog een week of 9 op de teller voordat onze tweede zoon geboren zal worden, leek het me goed om alvast een lekkere fundering aan te leggen voor die momenten waarop het minder zal gaan. Binnenkort kun je meer lezen over het programma zelf en hoe wij dit ervaren, dus houd zeker mijn website in de gaten!

Heb jij wel eens hulp gehad bij het verbeteren van een relatie?

Dit artikel bevat een samenwerking.

Persoonlijk 22 maart 2018

Ik werd gepest: hoe kijk ik er nu op terug?

In de eerste twee klassen van de Middelbare School werd ik voor het eerst geconfronteerd met pesten. Sterker nog, ik was het pispaaltje. Iets wat ik nooit had verwacht en ik kan toch wel zeggen dat het een stempel op me gedrukt heeft.

Middelbare school

Na een fijne basisschooltijd, brak een nieuwe periode aan: de Middelbare school! De eerste weken vlogen voorbij. Alle nieuwe indrukken kregen een plaatsje en al snel had ik door dat ik niet echt lekker meekwam en begon langzaam te zien hoe gemeen sommige klasgenoten waren. Wat belangrijk was waren de juiste kleding, de juiste mensen om je heen, goed gebekt zijn en je was helemaal tof als je ook nog eens uitblonk in allerlei vakken.

Ik droeg vooral kleding die ik zelf mooi vond, deed mijn haar hoe ik het leuk vond en was best oké met mezelf. Ik had totaal niet in de gaten dat ik een makkelijk pispaaltje was en zag vooral de goedheid in mensen. Ik werd buitengesloten, er werd gemeen over mij gepraat, als laatste gekozen met gym en dan nog werd er discussie gevoerd over dat ze mij echt niet in hun groepje wilde.

Doodongelukkig

Ik werd doodongelukkig en mijn schoolwerk werd steeds minder belangrijk voor me. Ik haalde slechte cijfers, meldde me steeds vaker ziek en kwam op het punt dat ik echt niet meer naar school wilde. Alleen als ik in een andere klas geplaatst zou worden, wat helaas niet ging gebeuren. Wel mocht ik praten met een vertrouwenspersoon en werd ik 1x per week in een groepje geplaatst met andere leerlingen die geen aansluiting hadden. Ik was daar best pissig om, ik werd gepest en buiten gesloten dus moest ik aan mezelf werken? Want meer dan een waarschuwing tijdens het mentoruur kregen de pesters en buitensluiters niet. Sommige leraren deden gewoon mee met opmerkingen maken en je nog meer voor lul zetten dan je je al voelde.

Ik weet nog steeds niet hoe ik me door deze twee jaar heb heengesleept, maar wat was ik doodongelukkig. Wat vond ik het gemeen dat andere mensen je zo naar beneden konden halen. Het heeft echt wat met mijn zelfvertrouwen en geloof ik mensen gedaan. Gelukkig ging ik in het derde leerjaar naar een andere klas. Ik hoorde nog steeds niet bij de populairsten, maar het ge-etter en buitensluiten was niet meer aan de orde.

Boos

Hoewel ik echt jarenlang boos ben geweest op mijn pesters en dat bij tijd en wijle nog ben, heb ik wel andere denkbeelden gekregen. Zo ben ik er van overtuigd dat de lijn tussen pesten en gepest worden flinterdun is. Het zijn niet de pesters die de boel aanjagen, maar de toejuichers die het in stand houden. En hoe wel zijn alleen maar aanmoedigen en af een toe olie op het vuur gooien, zijn zij juist degene die aangepakt moeten worden.

Door deze gedachte kan ik toch enigszins positief terugkijken op die lastige jaren. Ik ben er namelijk van overtuigd dat het niet om mij als persoon te doen was, maar dat ik toevallig een makkelijk doelwit was. Ik ben daarom niet een minder mens en dat doet mijn zelfvertrouwen goed. Met dit zelfvertrouwen durfde ik het ook aan om een blog te starten. Mijn eigen website waar ik artikelen en video’s plaats. Waar ik bepaal wat mooi en goed is. De fijne reacties en het feit dat mensen lezen en kijken via mijn website geven mijn zo’n inspiratie en kracht. Ik kan en mag mijzelf zijn!

Wat ik iedereen wil meegeven die last heeft van pesters: het gaat een keer over. Vroeg of laat komt de dag dat je niet meer interessant bent om voor schut te zetten. Houd vol!

Ben jij gepest of heb jij wel eens iemand gepest?

Persoonlijk 23 januari 2018

Een persoonlijke update

Mensen, ik loop hopeloos achter met mijn blogplanning. Afgelopen donderdag kwam er zelfs geen video of artikel online! Omdat ik toch wel erg houd van enige routine en dit niet goed voelt, praat ik jullie bij in een persoonlijke update.

Megadruk

Verwacht geen ernstigheden of een juicy reden van mijn gemoedstoestand, haha. Ik zit op een hoop vlakken echt heerlijk in mijn vel. Ik geniet enorm van de dagen samen met Jeroen en Max en probeer daar ook wat meer tijd in te stoppen, dat verdienen ze. Ook zijn de eerste maanden van het jaar altijd megadruk met verjaardagen en andere (leuke!) verplichtingen. Ook probeer ik elk moment te genieten van mijn zwangerschap. Mijn beginnende buik, het getrappel van het druktemakertje en zelfs de ongemakken zoals mijn tergend slechte longinhoud en mijn gewaggel waardeer ik.

Het is dus voor mij een beetje zoeken waar ik mijn vrije tijd aan besteed. Dit doe ik graag aan mijn gezin, familie en vrienden, maar ook aan mijn geliefde website. Ik vind het zo enorm leuk om artikelen te schrijven. Elke keer weer leuke onderwerpen verzinnen om over te schrijven en dat maken tot iets moois, iets van mezelf. Ook krijg ik steeds meer opdrachten en dat is voor mij de bevestiging dat ik het best oké doe. Men wil mij gewoon betalen!

Beauty

Oorspronkelijk begonnen ik met schrijven en filmen over Beauty. Al snel kwamen daar persoonlijke en lifestyle items bij. Inmiddels kan ik concluderen dat het zwanger zijn en het (opnieuw) krijgen van een kindje een grote plaats in mijn leven heeft en dat zie je dus ook op mijn website. Ik kan me dus voorstellen dat als je me ooit bent gaan volgen voor het Beautygedeelte, je nu een beetje op me uitgekeken en gelezen raakt. Ik wil me voor nu niet vastleggen op een bepaalde niche, maar schrijven over waar ik mij op dat moment mee bezig hou. En dat is nu iets minder met Beauty, maar dat komt vast wel weer terug.

Youtube

En dan hebben we nog Youtube, iets wat lange tijd echt veel plezier gaf, zie ik nu als een opgave. Ik hik enorm tegen het opnemen van video’s aan en vertoon daarin iets te veel opneemontwijkend gedrag, haha. De video’s die goed scoren, zijn shoplogs en dan met name van AliExpress. De rest scoort beduidend minder en dat motiveert natuurlijk ook niet. Hoe dit zich verder gaat ontwikkelen, weet ik niet. Ik denk dat ik gewoon een video maak wanneer ik daar zin in heb en anders niet. Moeten jullie het dus gewoon even lekker met mijn artikelen doen.

Nou, genoeg geleuterd. Ik ga proberen weer een beetje bij te komen met artikelen schrijven zodat ik weer regelmatig content heb. Voor jou, lieve lezer, bedankt dat je me leest en kijkt, waardeer ik enorm!

Persoonlijk 9 januari 2018

Trots op mij-tag | Een terugblik op 2017

Linda van Volmaakt Onvolmaakt is van mening dat het ontzettend belangrijk is om trots op jezelf te zijn en die mening deel ik met haar. Zij maakte de Trots op mij-tag, een terugblik op 2017 en tagde mij hierin. Het is niet zomaar een tag waarin je lukraak een aantal dingen noemt waar je trots op bent. Het gaat om dingen die jezelf gedaan hebt, of juist gelaten hebt. Prestaties, klein of groot. Als het er maar voor zorgt dat je trots op jezelf bent.

Als ik heel eerlijk ben, vind ik het best lastig om vijf dingen te noemen waar ik trots op ben. Niet omdat ik niets kan noemen of verzinnen, want ik heb echt wel dingen waar ik trots op ben, maar vijf is weer zoveel, haha. Weet je wat? Ik begin gewoon!

Eindelijk een hobby!

Ik heb de afgelopen jaren heel wat hobby’s versleten. Van scrapbooken tot schilderen en van haken tot koken. Alles probeerde ik drie keer en daarna vond ik het niks meer aan. Maar eindelijk heb ik iets gevonden waarvoor ik helaas het gruwelijke woord Passie wel voor kan gebruiken: het bloggen en vloggen voor mijn website. Eindelijk een hobby! Man, wat vind ik dit leuk en wat ben ik trots dat ik dit al bijna twee jaar volhoud. Het voelt niet als moeten en ik heb er enorm veel plezier in. Ik ben best een quitter in veel opzichten, maar dit blijft leuk!

De groei van EkeBrouwer.nl

Aan het begin van 2017 heb ik een poging gedaan om doelen te stellen wat betreft de groei van EkeBrouwer.nl. Toch vond ik dit lastig. Hoe ga ik ze behalen? Is het wel reëel? Wat als ik ze niet haal? Langzaam aan verdwenen ze naar de achtergrond, maar telkens als ik in de buurt van zo’n doel kwam, raakte ik toch gedreven om het te halen. De doelen hadden, heel verrassend, met groei te maken en ik ben blij en trots dat ik ze gehaald heb!

Het overwinnen van mijn oververmoeidheid

Ik heb er een paar pittige jaren opzitten waarin ik doordenderde en het krijgen van een kind en de veranderingen die dit met zich meebracht onderschat heb. Nu ben ik al niet gezegend met veel energie door mijn slechte gehoor, maar niet beseffen dat de komst van een kleintje ook veel impact heeft, was niet zo slim. Met behulp van een enorm toffe psychologe en ruimte van mijn werk om te herstellen en te werken aan mezelf, heb ik geleerd hoe ik mezelf staande hou en blijf houden. Hier gaan natuurlijk wel superveel credits naar Jeroen, want mede door zijn inzet en ondersteuning werkt het. Wel vind ik het enorm spannend wat de komst van een tweede kleintje gaat doen en wil ook goed de tijd nemen om de juiste balans te vinden.

In verwachting raken

Dit is misschien een beetje een gekke, maar toch ben ik trots dat het mij (ja, Jeroen had er ook een zeker aandeel in) gelukt is om in verwachting te raken. Ik was de hoop namelijk best wel heel erg kwijt en had niet verwacht dat het ons op een natuurlijke manier zou lukken. Mijn lijf gaf alle signalen van een naderende menstruatie, dus de afspraak in het ziekenhuis om te starten met IUI had ik nèt ingepland. Op de valreep toch nog zwanger! Mijn lijf werkt gewoon en was klaar om een kindje te laten groeien in mijn buik!

Mijn huwelijk

Vijftien en een half jaar samen en acht en een half jaar getrouwd. Oké, ik doe dit niet alleen, maar mijn aandeel helpt zeker om ons huwelijk en relatie te laten slagen. De meeste tijd gaat het van een leien dakje, maar er zijn genoeg momenten waarop we keihard werken en door minder leuke tijden gaan. Tijden waarin andere stellen ermee stoppen en uit elkaar gaan. Dit willen wij pertinent niet en we doen er ook alles aan om dat niet te laten gebeuren. Afgelopen zomer is er een moment geweest waarin het door mijn toedoen niet lekker liep. Het heeft ons beide op scherp gesteld en ik wil nu meer dan ooit alles op alles zetten om onze relatie te laten werken. Het lukt en daar ben ik enorm trots op!

Nou, volgens mij is het mij toch aardig gelukt om vijf dingen te noemen waar ik trots op ben. Ik wil graag Irma taggen om deze Tag in te vullen. Maar nog meer ben ik benieuwd waar jij trots op bent! Laat je het weten in de comments?

Persoonlijk 12 december 2017

Een terugblik op 2017: het was me een jaar!

Een terugblik op het afgelopen jaar, een veelbewogen jaar vol verdriet en geluk. Samen met jullie blik ik terug op 2017 en dit doe ik door middel van de tag die ik vorig jaar ook gebruikte. Ik hoop dat jullie, net als ik, toch een prachtig jaar achter de rug hebben, ook al was het soms pittig. Lees lekker verder voor mijn terugblik op 2017, want het was me een jaar!

Ik kijk met een trots gevoel terug op…

Hoe het mijn gezin vergaan is het afgelopen jaar. We hebben het fijn met zijn drietjes, want het was niet altijd even gezellig. Die vent van mij is een gouden exemplaar en verdient een lintje! Dat het ons gelukt is om zwanger te raken zonder hormonen en behandelingen is ook wel iets om trots op te zijn, maar dat klinkt een beetje gek, haha.

Ook ben ik nog steeds trots op wat ik met mijn blog bereik. De eerste twee betaalde samenwerkingen zijn een feit en dat vind ik toch wel een bekroning op mijn werk! Verder groei ik op deze blog als op Youtube gestaag door en ben blij met jullie als lezers. Liefde voor jullie!

Ik denk met een lach terug aan…

Mijn stedentrip met vriendin Sharon! In augustus zijn we met zijn tweetjes naar Timisoara in Roemenië geweest en dat was heerlijk! Het gezelschap van Sharon is altijd fijn, maar om ook even geen moeder en vrouw te zijn en goede gesprekken te voeren: heerlijk! Wat mij betreft doen we dit nog heel vaak over!

Een aantal hoogtepunten van afgelopen jaar vond ik…

De ontmoeting met Elise van EliseJoanne.nl vond ik fantastisch! Maar ook onze heerlijke vakantie op Mallorca en de ontzettend lieve reacties van jullie op onze lange weg naar een zwangerschap waren zo fijn! Mijn verjaardag waarop ik ontzettend veel leuke kadootjes kreeg. Dat ik eindelijk een eigen gehoorapparaat kreeg van het ziekenhuis. Het concert van Hanson, het bloggersweekend, mijn eerste event met Charlotte. Een absoluut hoogtepunt is natuurlijk de positieve zwangerschapstest en al het mooie wat hierna kwam en nog komen gaat!

De persoon die ik het meest dankbaar ben is...

Net als vorig jaar is dat weer Jeroen. Ik noemde het al eerder, maar dit jaar hebben we heel wat te verduren gehad, hij heeft veel op zijn bordje gekregen en nog steeds is hij er. Voor mij. Voor onze heerlijke zoon Max en voor het kindje wat onderweg is. Vorig jaar wist ik het al, maar nu nog meer: ik wil dat het nooit meer over gaat tussen ons!

Maar er is nog een persoon die mij zo geholpen heeft het afgelopen jaar. Ze heeft me enorm veel tips en tricks gegeven om mijn leven minder stressvol te maken en ik kon bij haar mijn verhaal kwijt en met haar lachen. Ook wist ze me altijd op mijn plek te zetten als dit nodig was.

Wat ik het liefst wil vergeten van afgelopen jaar is…

De frustraties rondom het zwanger raken en de onzekerheid die ik af en toe nog voel over mijn zwangerschap. Het ongeloof is helaas nog te sterk aanwezig omdat ik op een gegeven moment niet meer het idee had dat een tweede kind ons gegund zou zijn.

Andere dingen van 2017 die me bij gebleven zijn…

Het overlijden van mijn opa in januari. Ik had geen ontzettend diepe band met hem, maar zo’n overlijden raakt je toch.

Het prachtige huwelijksfeest van mijn zwager en schoonzus in mei. Een mooie locatie, iedereen zag er prachtig uit en het was een van de eerste warme dagen. Beter kan het niet!

Ook blijft me bij hoe Max gegroeid is. Niet alleen in de lengte, maar vooral ook mentaal. Hij is van een verlegen, zich achter zijn ouders verschuilend jongetje getransformeerd naar een jochie wat zich steeds vaker op zijn gemak voelt in nieuwe situaties. Prachtig om te zien!

Voor 2018 hoop ik…

Dat het goed blijft gaan met mijn zwangerschap en dat we uiteindelijk een prachtig, mooi en gezond kindje krijgen. Dat we zodra we de geslachtsbepalingsecho hebben gehad, heerlijk kunnen genieten, shoppen en het kamertje mooi kunnen maken.

Ook hoop ik dat het met Max goed blijft gaan. In maart gaat hij naar school en dat ik vind ik best wel een mijlpaal. In de maanden daarna zal zijn broertje of zusje geboren worden en dat zal na ruim vier jaar alleen te zijn geweest, toch een grote verandering zijn.

Dat de relatie tussen Jeroen en mij zo fijn blijft als het al jaren is en dat we het straks goed gaan doen als ouders van twee kinderen. Dat er tijd blijft om samen dingen te ondernemen en de liefde blijft.

En natuurlijk als laatste hoop ik dat ik de tijd blijf vinden om mijn blog draaiende te houden, maar ik heb voorlopig genoeg inspiratie!

Ik ben benieuwd naar jouw mooie of minder mooie momenten van 2017 en natuurlijk jouw wensen voor komend jaar. Laat je een bericht achter?

Zwangerschap 5 december 2017

Preggersupdate | Misselijk, moe en termijnecho

Vandaag, 28 november 2017, ben ik 10 weken en 5 dagen zwanger. Vorige week had ik mijn eerste reguliere controle bij de Gynaecoloog na de bevestiging van bijna vier weken geleden dat ik toch echt zwanger ben.

Termijnecho

Tijdens onze eerste afspraak bij de Gynaecoloog na de positieve test, mocht ik zelf kiezen of ik naar een Verloskundigenpraktijk wilde, of onder behandeling van de Gynaecoloog in het ziekenhuis wilde blijven. Ik koos voor het laatste, omdat ik met de zwangerschap van Max uiteindelijk opgenomen werd met zwangerschapsvergiftiging en ik het voorgevoel heb dat deze zwangerschap ook een medische aangelegenheid zou kunnen worden. Vorige week dinsdag was ik weer bij de Gynaecoloog en mocht ik weer even spieken naar ons mormeltje voor de termijnecho. Even weer een bevestiging dat het nog allemaal goed zit! Ik hoorde het hartje en zag ons mormeltje bewegen. De baby zag er helemaal oké uit!

Met mij gaat het ook goed, al waren mijn leverwaarden wat verhoogd. Dit zal goed in de gaten gehouden worden en ik zal dus regelmatig bloed moeten prikken. Ook vermoedde ik zelf een blaasontsteking. Ik moet vaak plassen, wat een beetje gevoelig is en af en toe heb ik een harde buik (geen idee dat dat nu al kon joh!). Ik mocht gelukkig meteen even urine droppen bij het Lab en zou ‘s middags gebeld worden als er inderdaad een blaasontsteking zou zijn. Over vier weken, in december, mag ik terugkomen voor de volgende controle!

Geslachtsbepalingsecho

En daarna, een week later, is het grote wachten op de geslachtsbepalingsecho! Bij Max lieten we ons verrassen tot de bevalling, maar nu wil ik het toch wel heel graag weten en gelukkig gaat Jeroen hierin mee. Nog een week of vier en dan weten we of we een jongetje of meisje krijgen! Of we een heleboel kleertjes moeten opruimen of dat we ze vast in de kast kunnen leggen. Of er mierzoet roze behang moet komen of dat we het zo kunnen laten. Ik ben bang dat ik dan wel een beetje losga, haha. Nog even geduld! Gelukkig helpen de loeidrukke weken ons er doorheen!

Eerste zwangerschap vs. tweede zwangerschap

Misschien nog een beetje vroeg om te gaan vergelijken, maar ik merk zeker dat er dingen anders zijn als bij mijn eerste zwangerschap van Max. Ik ben nu regelmatig doodop, maar met Max was het voor mijn gevoel erger. Wel ben ik nu veel misselijker als in 2014. Waar ik tijdens mijn zwangerschap van Max echt over mijn nek kon gaan als ik bepaald soort eten rook (de vleeswarenafdeling van de supermarkt, ieuw), heb ik dat nu niet, zolang ik continu blijf eten, want dat is de enige manier om mijn misselijkheid enigszins onder controle houden. Ook heb ik nu minder wegdroomdrang. Heb nog geen zwangerschapsboek gelezen. Ik maak geen duizenden lijstjes en ben best chill. Ik heb zelfs nog maar 1 rompertje gekocht!

Zo. Dat was het voor nu even! Nog even en mijn eerste trimester zit er weer op. Ik zie uit naar de volgende periode met een groeiend buikje, voor het eerst de baby voelen en heel veel shoppen!

Persoonlijk 5 november 2017

Ik heb een HEEL ERG LEUK nieuwtje…

Als je me al even volgt, dan weet je al dat ik al heel lang een grote wens heb: gezinsuitbreiding! Dan kun je dus een huisdier kopen. Een hond, cavia of vis. Of een kat erbij, al hebben we er al twee. Ik vind ze erg lief, maar nee. We willen graag een kindje erbij. Een broertje of zusje voor onze geweldige lieve, leuke en mooie Max, die in maart alweer vier jaar zal worden.

Zwanger?

Ik kan jullie een geheimpje verklappen. Na twee jaar is het dan ein-de-lijk gelukt. Onze grootste wens is in vervulling gegaan. Ben je zwanger? JAAAAAAAAAAA! Misselijk-en-zere-borsten-zwanger-tot-en-met! En trots dat ik ben, blij, vol ongeloof dat ons het ergste deel in de medische malle molen (IUI met hormoonbehandeling) bespaard is gebleven.

Gynaecoloog

Je hebt eerder al artikelen kunnen lezen over onze lange weg naar gezinsuitbreiding. Nog even in het kort: eind vorig jaar, na een jaar zwanger proberen te raken, zijn we bij de Gynaecoloog terecht gekomen. Verschillende onderzoeken en een operatie later mochten we het vanaf april een half jaar zelf proberen. Mocht dit niet lukken, dan waren we vanaf oktober welkom voor IUI-behandeling met hormonen spuiten.

Het werd oktober, maar ik wilde nog even mijn menstruatie afwachten voordat ik een afspraak maakte bij de Gynaecoloog. Mijn borsten begonnen zeer te doen, er popten wat puistjes op, ik wist genoeg. Ik mailde de fertiliteitsverpleegkundige`dat ik graag een afspraak wilde voor een vervolgtraject en deze werd ingepland.

Zwangerschapstest

Na ongeveer een week dat mijn eerste menstruatiesignalen waren ontstaan, was ik nog niet ongesteld. Niets nieuws, want mijn cyclus had nog wel eens een uitschieter naar boven of beneden. Jeroen drong al een aantal dagen aan dat ik toch een test ging kopen. Ik twijfelde enorm omdat mijn ervaring was dat testen altijd negatief waren en ik het zien van een negatieve test confronterender vond dat ongesteld worden.

Op weg naar huis besloot ik toch de drogist in te duiken, voordat ik nog even snel op mijn werk had gecheckt of ik toch niet al ongesteld was geworden. Zwetend de drogist in, hup, afgerekend en naar huis. Daar wat druppels urine eruit persen en de test in de urine dippen. Zwaar gestresst, Jeroen ook. Timer op mijn telefoon gezet. Na twee minuten keek ik op de test.

Jeroen vroeg zich af of dit positief is of niet. ik maan hem de bijsluiter te lezen. “Ja, ik kan geen Frans hoor” Sukkel, DAAR staat het in het Nederlands. Hij houd de test bij het raam, het begint nameleijk al wat te schemeren. En ja hoor. een positieve test! We vliegen elkaar in de armen en worden emotioneel. 22 maanden hebben we hierop moeten wachten. Twee-en-twintig.

Drie weken later mogen we in het ziekenhuis langskomen voor een echo. Ik ben enorm gespannen, want ik ben vooral benieuwd of het hartje klopt en of het kindje in de baarmoeder zit. Alles is goed, wat een opluchting! Nu begint het genieten nog meer, wat heb ik zin in de komende maanden zeg!

De komende tijd houd ik jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen. Er komen vlogs voorbij en natuurlijk ga ik veel artikelen schrijven. Omdat misschien niet iedereen op enkel babygeouwehoer zit te wachten, zorg ik dat ik het ook afwisselen met items die jullie van me gewend zijn.

Ik maakte ook nog een enorm leuke video (enorm vol van mezelf, haha), die ik jullie niet wil onthouden. Hieronder kun je hem bekijken!