Het was altijd al mijn droom om te trouwen. Een prachtige jurk, een leuke man en aan iedereen laten zien dat wij together&forever zijn. Tien jaar geleden werd deze droom werkelijkheid. Op 24 juli 2009 mocht ik trouwen met Jeroen, die leuke man, in een geweldige over de top jurk. Ik waande mij een ware prinses in dat ding, na jarenlang dromen en voorbereiden. Wat heb ik veel trouwmagazines versleten en beurzen bezocht. Op enig moment leek het mij zelfs wel een leuk plan om wedding planner te worden, zo’n expert was ik inmiddels.

Toch miste ik, en mis ik nog steeds iets. Een huwelijksaanzoek. Zo’n echte, superromantisch, op een knie, met knots van een ring en op een mooie locatie. Nu ben je natuurlijk vast benieuwd waarom die leuke man en ik dan toch getrouwd zijn, zo zonder aanzoek. Ik ga het je uit de doeken doen: In 2007 was ik een weekendje op bezoek bij een collega in Nottingham, die weer was terugverhuisd naar The UK. Toen ik weer terug was en we net op bed lagen, vertelde Jeroen dat hij me gemist had en dat hij het fijn vond dat ik weer thuis was. Hij had me zo gemist, dat hij besefte dat hij met me wilde trouwen.

Ik lag te wachten totdat hij een knoeperd van een verlovingsring tevoorschijn zou toveren, maar helaas bleef het alleen bij de woorden hierboven. Geen “Wil je met mij trouwen?” of andere bewoordingen waardoor het een officieel aanzoek zou zijn. Aan de ene kant voelde ik wat teleurstelling, maar aan de andere kant wist ik ook dat ik deze kans moest grijpen. De kans dat er nog een keer iets uit deze strekking uit zijn poezelige strotje zou komen, waren niet heel groot. Ik vroeg hem dus voorzichtig of ik dan eindelijk die bruiloft mocht plannen. Dat vond hij goed, als ik maar niet te hard en te snel van stapel liep. Ook vroeg ik hem of er dan ook nog een echt en officieel aanzoek zou komen. Als ik dat graag wilde, dan zou hij dat regelen.

Nu, bijna 10 jaar getrouwd, heeft dit moment (nog) niet plaatsgevonden. En ik heb zeer sterke twijfels of dat moment ooit gaat komen. En stiekem vind ik dat stom, want hoe tof is het als iemand je op zo’n speciaal moment echt de liefde verklaart? Heb ik reden tot klagen? Eigenlijk niet. Want Jeroen is echt een gouden echtgenoot. Een die voor mij rent en vliegt en er alles aan doet om mijn leven en van ons gezin zo prettig mogelijk te laten zijn. Nee, hij is niet romantisch in de zin van kaarsjes, verrassingen en cadeautjes. Wel doet hij veel in het huishouden, koopt chips voor me (essentieel!) en zorgt dat ik af en toe even tijd voor mezelf kan maken. En op lange termijn zijn dat soort dingen natuurlijk veel fijner!

En toch. Ik vind dat ik het gewoon verdien. Zo’n superromantisch aanzoek met een mooie ring (een voorbeeld kun je hier vinden, lieverd!). Een mooie locatie zou super zijn, beetje Instragram-waardig is natuurlijk wel tof! Dan beloof ik je dat we opnieuw gaan trouwen, dit keer met een iets minder hysterische jurk, goed?

3 Comments

  1. Misschien haalt dit artikel hem wel over om nog eens een mooi en bijzonder aanzoek te doen 😉

  2. En, is het er al van gekomen? Hier eenzelfde situatie en dat knaagt toch wel. Maar dan met gratis trouwen en de jurk bleef in de kast hangen…ai

Write A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.