Tijdens mijn eerste zwangerschap las ik elk boek en speurde heel het internet af. Alles wilde ik weten over het zwanger zijn, de bevalling, borstvoeding, je kunt het zo gek niet bedenken. Ook maakte ik braaf een geboorteplan, waar hartelijk om werd gelachen door moeders in mijn omgeving. Ik vond dat best raar, waarom mocht ik me niet voorbereiden en mijn wensen niet op papier zetten?
Wensen vs Realiteit
Ik moet eerlijk bekennen dat deze moeders toch wel een beetje gelijk hadden. Het gaat gewoon vaak niet zoals je voor ogen hebt. Ik weet niet exact wat ik voor wensen en eisen had, maar een aantal dingen staan me nog wel bij. Zo had ik mij het volgende bedacht:
Ik wilde dolgraag thuis bevallen → haha, ik werd opgenomen met zwangerschapsvergiftiging en ingeleid. Daag thuisbevalling!
Ik wilde geen pijnbestrijding → Jeetje, wat was ik blij met dat Remifentanilpompje!
Ik wilde zelf de baby aanpakken → Maar ik was helemaal overweldigd door de snelheid van de geboorte.
De navelstreng wilde ik laten uitkloppen → Geen idee of dit gebeurde, er staat me niks van bij.
Ik zou er alles aan doen om de borstvoeding te laten slagen → Na 3 nachten niet slapen en een borstweigerende baby, en verschillende hulptroepen, zijn we toch maar gaan kunstvoeden.
En nu?
Tot mijn grote spijt moet ik de moeders die mij uitlachten gelijk geven. Het ging niet zoals ik voor ogen had. Inmiddels ben ik, een aantal jaar later, wel over dit trauma heen en weet zo ongeveer wat ik kan verwachten tijdens een bevalling. En ik weet dat het gewoon heel anders kan lopen en heb daar vrede mee. Wel weet ik sinds een aantal weken dat ik opnieuw ingeleid ga worden. Stiekem vind ik dat wel een fijn idee, omdat het inleiden bekend bij mij is. Het meest fijne eraan vind ik dat ik weet in welke week het ongeveer gaat gebeuren en dat ik niet hoef te wachten totdat de bevalling uit zichzelf begint. Dat lijkt me namelijk best spannend en eng, haha. Nergens op gebaseerd overigens, puur mijn eigen angsten.
Geboorteplan 2.0
Ik ben dus wel al een beetje aan het nadenken over de bevalling, dat lijkt me niet meer dan gezond. Het zal dus sowieso in het ziekenhuis plaatsvinden en ik zal ingeleid worden. Voor nu staat dat op de planning in mijn 38e week, maar dat zou ook eerder kunnen zijn als de zwangerschapsvergiftiging doorzet. Hoewel het de vorige keer niet ging zoals ik had bedacht, heb ik toch weer wat wensen:
- Als ik de pijn pittig vind en het is nog mogelijk, zou ik graag weer een Remifentanilpompje willen;
- De navelstreng wil ik laten uitkloppen, de baby mag dus nog even een paar minuten langer gebruik maken van de placenta;
- Ik ga proberen de borstvoeding op te starten, maar als dit niet lukt ga ik geen strijd aan en
- Als ik hechtingen nodig heb en het leidt weer tot een never ending borduurwerk, dan wil ik goed verdoofd zijn.
Geen ellenlange lijst en vooral gebaseerd op mijn eerdere bevalervaring. Deze was op zich prima, het ging snel en hoewel het persen niet perse fijn was, was het wel zo gepiept. En je weet waar je het voor doet, haha.
Zie/zag jij op tegen de bevalling?
11 Comments
Een geboorteplan kan een manier zijn om je gedachten te ordenen en na te denken over wat je fijn zou vinden tijdens de bevalling. Maar je moet inderdaad vooral niet denken dat het een garantie is, want dan valt het vrijwel altijd tegen.
Wij hadden een heel plan, helaas is het allemaal anders gelopen dus had ik er niets aan.
Ik denk dat het wel handig is om een soort plan in gedachten te houden, maar het loopt inderdaad vast altijd anders 😉
onze dochters zijn 5 en 7 en we hadden geen geboorteplan. ik wist alleen zeker dat ik niet thuis wilde bevallen en voor de rest wilde ik het op me af laten komen. en dat is prima gegaan beide keren
Ik vind het grappig om te lezen als niet moeder dat alle vrouwen zo opkijken tegen de bevalling. Ik heb het al meerdere keren van dichtbij meegemaakt. En for shure het doet pijn. Maar ik zou dit echt over hebben voor mijn kind en alleen maar bezig zijn met hoe het eruit ziet denk ik.
Helaas heb ik dit nog niet mogen meemaken. Maar ik snap heel goed dat je toch even nadenk over de bevalling en wat je fijn zou vinden.
Heel interessant artikel. Ik kijk er zo naar uit om zwanger te zijn en te bevallen, en ik kan me goed voorstellen dat dit aspecten zijn waar je over nadenkt.
Ik had precies helemaal geen plan opgesteld. Go with te flow… een baby, daar valt toch niet veel aan te plannen 😉
Tuurlijk kan je wel een beetje bepalen wat je wilt, maar inderdaad: het loopt zoals het loopt. Ik denk dat je ook maar gewoon keuzes moet maken op het moment en mee moet gaan in de flow. Ik dacht nergens over na hoor, alleen over wat ik in mijn vluchttas moest doen 🙂
Ik had geen geboorteplan beide keren, maar vind het eigenlijk helemaal niet raar. ik denk dat het je heel veel rust kan geven om bepaalde zaken op papier te zetten. Natuurlijk gaat het zo als het gaat, maar prima om op te schrijven hoor.
ik denk dat je het wel kunt plannen, maar het waarschijnlijk altijd anders loopt dan verwacht. ik kan er verder helaas niet over meepraten, want ik heb geen kinderen.