Sinds een maand woon ik in mijn nieuwe woning. Een plek die enorm eigen voelt, maar natuurlijk tegelijkertijd een heel gek gevoel geeft. In dit artikel vertel ik je meer over hoe ik aan deze woning gekomen ben en hoe ik in eerste instantie er mijn eigen plekje van probeer te maken. Lees je snel verder?
Een huis vinden in deze gekke tijd
Een huis vinden in deze tijd, met de zwaar overspannen woningmarkt, is geen makkelijke opgave. Een sociale huurwoning is lastig, maar helemaal als je nog niet zo lang ingeschreven staat. De wachttijden in onze stad lopen op tussen de zes a acht jaar. Precies een wachttijd die ik niet heb. Kopen is helemaal lastig, want hoewel ik verschillende constructies onderzocht heb, zijn de vraagprijzen en het bieden vanaf-systeem niet bepaald gunstig. Het werd dus pijlen richten op particuliere huur. Maar ook dat is een bos waarin je makkelijk kunt verdwalen.
Ik schreef me in bij allerlei sites op internet, maar behalve het innen van inschrijfgeld en maandelijkse abonnementskosten, leverde dat weinig op. Ik moest een stap zetten welke ik heel lastig vond: hulp vragen. En wel op sociale media. Wist meteen ook iedereen van mijn situatie, iets wat ik overigens niet perse wilde delen. Maar ondanks de stortvloed van nieuwsgierige privé-berichten (waarop ik grotendeels niet reageerde, omdat ik verder niet wil uitweiden over dit persoonlijke gedeelte van mijn leven), resulteerde het ook in mensen die met mij meedachten en mijn bericht deelden. Enorm fijn en ik ben er zeker dankbaar voor, want het leverde me een appje op van een makelaar die ik een week eerder leerde kennen toen hij een waardebepaling deed bij onze koopwoning. Hij kreeg een woning beschikbaar en ondanks de vele gegadigden, wilde hij mij als eerste geïnteresseerde uitnodigen. Ik kreeg een 3-D presentatie van de woning en een week later mocht ik bezichtigen. Ondanks dat de huur van de woning enorm is, is het nog scherp geprijsd tegenover de andere woningen die momenteel te huur worden aangeboden. Samen met mijn broer bezichtigde ik de woning en na een korte maar effectieve onderhandeling hoorden we in de dagen daarna dat ik de woning per 15 maart kon gaan huren.
Sleutelontvangst en de woning eigen maken
Het verzamelen en kopen van spulletjes kon beginnen na de succesvolle bezichtiging. Het huis voelde tijdens de bezichtiging meteen al prettig en na de sleutelontvangst alleen nog maar meer. Maar ik was vooral alvast aan het nadenken hoe ik het zo eigen mogelijk kon maken. Dit startte allemaal met een grote wens: een naambordje bij de voordeur. Dat klinkt een beetje gek, want zijn andere dingen niet belangrijker? Vast wel, maar aangezien ik mijn leven toch opnieuw vorm moet geven, leek het me niet zo gek om gewoon even te doen wat voor mij goed voelde. En ik leerde het volgende: Fotocadeau heeft unieke naambordjes voordeur. Vele varianten zijn er beschikbaar en ik ontwierp het naambordje zoals je hieronder ziet.
Het was ontzettend leuk om te kunnen kiezen uit verschillende kleuren, lettertypes, stijlen en vormen. Er zijn zelfs Huisnummerbord foto te ontwerpen, hoe tof is dat? Ik heb er voor gekozen om het alleen bij onze namen en een hartje te laten, omdat er ooit een tijd komt dat ik deze woning weer moet verlaten. Ik vind het naambordje zo mooi, dat ik het dan natuurlijk gewoon mee wil nemen.
In een volgend artikel zal ik je meer van mijn woning laten zien. Welke keuzes ik maakte qua kleuren en meubels en kun je zien hoe het er op dit moment uitziet. Het begin is er en dat het startte met een pracht van een naambordje, vind ik alleen maar heel erg fijn.