Tja, Social Media. In veel opzichten een zegen, maar man, wat doet het mijn ogen vaak rollen. Van veelvuldige deelacties van vage websites en slechte spelling tot het alles maar moeten zeggen. Ook vroeg ik naar jullie ergernissen in mijn Instagram-stories. Ontzettend fijn dat er zoveel dingen herkenbaar zijn! Lees je snel verder?

Gruwelijke of ranzige foto’s/filmpjes in je tijdlijn – Van bijvoorbeeld mishandelde dieren, vechtpartijen, aanslagen of the worst of all: mega-grote puisten of abcessen die behandeld worden. STOP IT!

Verkeerde spelling – Waarschijnlijk ga ik nu de boeken in als een of andere taalnazi, maar doe even je best! Geen ge-me moeder, ze vader, men kids, ma in plaats van maar. I know, ik ben niet de beste tekstschrijver (diep jaloers op het talent en de kunde van bijvoorbeeld geweldige Anouk) en ik bouw soms hele zinnen om omdat ik even niet weet of ik d, t of dt moet gebruiken. Maar die basis mensen, het is niet zo lastig.

Negativiteit – Types die continu klagen over hoe ze zich voelen en hoe rot dat dan wel niet is. Ik ben een groot voorstander van transparantie op Social Media, want het leven is niet alleen maar happy happy joy joy, maar alleen maar gezeik over dingen die je zelf ook nog eens kan beïnvloeden: doe maar niet.

Fanatieke felicitaties – Misschien heb ik ze alleen in mijn socials: mensen die als iemand jarig is, iedereen die verwant is aan diegene óók gaan feliciteren. Ome Henk is jarig, dus krijgt tante Frieda ook een “Jij ook gefeliciteerd met je moppie hè?”. En daar blijft het niet bij. Alle kinderen, zussen, broers, buren, vrienden en huisdieren krijgen ook een felicitatie. Joh. Doe dat lekker komende zaterdag als je in dat kringetje je plakkie leverworst aan het weg-atten bent.

Massale rouw – Er gebeuren ernstige dingen in de wereld. Dat vind ik oprecht heel erg en verdrietig. Waar ik slecht tegen kan, is dat IEDEREEN dan een mening heeft en dit ook uiteraard zonder er enige doekjes om te winden, deelt. Of gezapige quotes deelt. Het aller-allerergste? De nieuwsberichten die dan geretweet of gedeeld worden. Yo. Ik heb ook gewoon een Nu.nl-app hoor, met pushmelding als het nodig is. Vaak zijn het namelijk ook nog van die lekker opruiende Telegraaf-berichten. Kill me.

Lekker mysterieus – Van die cryptische berichten waaruit blijkt dat er van alles mis is in het leven van de plaatser, maar dan niet even laat weten wat er dan aan scheelt. Nee, smeken moet je. Onder het bericht. Vaak lees ik dan de reacties in de hoop dat mijn nieuwsgierigheid daar beloond zal worden, maar dan reageert de plaatser met: “ik stuur je een pb/dm/appje…” NEE! VERTEL GEWOON WAT ER AAN DE HAND IS!

Deel-berichten – En dan van bijna alle soorten (win-acties op mijn facebook-pagina vallen hier buiten hè, dat snap je, whaha.). Van berichten a la: als je dit deelt ben je tegen kanker (vaak voorafgaand aan het zuigerige “ik weet dat niet veel mensen dit zullen delen…”). Of rechtse berichten. Vaak van een aantal jaar geleden. Het valt me op dat vooral de generatie die net gepensioneerd is, zich hier mee bezig houdt. Alsof ze sinds dat ze geen arbeid meer verrichten, Facebook als nieuwe dagbesteding zien.

Haat- en afzeikcomments – Ik heb hier gelukkig niet veel last van. Behalve op die paar puberende meisjes na die tijdens vakanties losgaan over mijn uiterlijk of stem op mijn Youtube-kanaal. Ik wijt het dan maar aan hun levensfase. Maar er zijn dus ook volwassenen die andere mensen online finaal affakkelen. Over hun uiterlijk, hun kinderen, de opvoeding die ze hanteren of keuzes die ze maken. Men is van mening dat dat moet kunnen omdat degene waarop ze reageren zelf de publiciteit opzoekt. Eh nee. Denk het gewoon lekker. Zeg het desnoods tegen buurvrouw Nel tijdens de koffieochtend. Schrijf het in je dagboek. Maar niets geeft je het recht om je domme afzeikmening uit te braken. Wat of waarom iemand het ook deelt, hij/zij heeft ook gevoel. Duidelijk?

Nou, ik heb me weer lekker een potje kunnen ergeren, haha. Wat is jouw grootste ergernis op Social Media?

2 Comments

  1. Aankondigen door anderen. Zoals mensen feliciteren met hun baby op hun pagina zonder dat zij zelf iets hebben gezegd. Nog erger, mensen die op facebook gaan zetten dat ze net vernomen hebben dat iemand is overleden (of geboren). Laat dat lekker aan de familieleden over.

  2. Haha geweldig stuk weer! En ik kan me in zoveel dingen vinden. Ik heb ook zo’n enorme hekel aan deelberichten. En aan mensen die berichten van een paar jaar geleden delen. Mijn moeder reageert tegenwoordig vaak onder dat soort berichten met ‘dit is een bericht uit 2014, ze hebben dat kind al lang weer gevonden.’
    GENIAAL!

Write A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.