6 dingen die ik niet snap van andere ouders

Om te beginnen, een waarschuwing: ten tijde van het schrijven van al het onderstaande was ik in een zeikmodus. Normaal ben ik best zen en kan het me niet zoveel schelen wat andere ouders doen en laten. Nu schreef ik alle verbazende zaken en ergernissen op, want wat is het soms toch lekker om je af te vragen hoe andere ouders het doen of even te bashen. Voel je vooral niet aangesproken en houd je tenen even in tijdens het lezen van dit artikel, dan kan ik er ook niet op trappen. Ben je er klaar voor? Ik laat je weten wat ik niet snap van andere ouders.

1) Kinderen die nog niet doorslapen

Iedereen kent er wel een (paar). Ouders met kinderen boven een jaar (of twee/drie/vier/en ouder) oud waarvan de kinderen nog niet doorslapen. Maar hoe dan? Hoe trek je dat? Hoe kan het dat je nog niet opgenomen bent in een psychiatrische instelling? Onze drollebal is nu twee maanden oud, en twee maanden (plus de maandenlange ruknachten in de laatste maanden van mijn zwangerschap) slecht slapen is niet altijd even heel best voor mijn humeur. Ik verlang dus ook hevig naar die nachten dat ik minimaal een uurtje of zeven a acht kan doortrekken. Ik hoop dat Max een leidraad is en we nu ongeveer op de helft zitten.

2) Namen van de kinderen op de auto

Je hebt het vast wel eens gezien, een auto met namen van de kinderen op de ramen of op zo’n zonnescherm. Waarom? Echt top dat je trots bent op je bloedjes en de hele wereld wil laten weten hoe ze heten, BUT I DON’T CARE! Waarom het mij zo ergert? Geen idee eigenlijk…

3) Verslonsde ouders

Laat ik voor op stellen dat ik allerminst een tiptop gemake-upte met matching outfit moeder ben. Ik vind het leuk om als ik veel tijd heb lekker te make-uppen en mijn haar leuk te doen, maar de realiteit is meer dat ik met een beetje geluk een mascaraatje op heb en in een wilde bui een lipglossje. Wel zorg ik altijd dat mijn haar niet vet is en mijn kleren netjes en schoon zijn. Ik kijk dan ook mijn ogen uit in het centrum en op het schoolplein, want ik zie de meest bijzondere types voorbij komen in de categorie “Miss Etam-outfit uit 2009”, “Mr. Fleecevest” en “Ik kocht voor het laatst een nieuwe bril in 1996”. Ik snap dat niet iedereen zijn uiterlijk even belangrijk lijkt te vinden en dat hoeft ook geen wereldprobleem te zijn. Maar hoe zijn die kinderen er ooit gekomen als je er allebei zo a-sexueel uitziet? Daar raak je toch niet opgewonden van?

4) Ontvoering

Ik merk in mijn omgeving dat sommige ouders de angst hebben dat hun kind ontvoerd kan worden, want “we leven in een gekke wereld”. Nu ben ik het eens dat de wereld niet een grote hof van Eden is met enkel pais en vree, maar die angst voor ontvoering voel ik totaal niet. Ik heb hier zelfs nog een anekdote van een recente situatie over te vertellen: een paar weken geleden was ik niet thuis. Jeroen was lekker op pad gegaan met Max en Storm. Op een gegeven moment lees ik een Facebookbericht van een kennis, ze had een onbeheerde kinderwagen aangetroffen met baby erin en sprak hier grote schande van in niet al te nette bewoordingen. “Want het zou zo maar kunnen gebeuren dat de kinderwagen met baby meegenomen werd”. Toen ik dit bericht las, dacht ik nog: “haha, echt een actie van Jeroen om de kinderwagen even aan de kant te zetten en met Max even iets beter gaan bekijken.” Eenmaal thuis deelde ik dit met Jeroen en tot grote toevalligheid beaamde Jeroen dat hij het was geweest. Wel was het verhaal natuurlijk genuanceerder, want Max ging op de vijver af en Jeroen achter hem aan. De kinderwagen bleef even achter, omdat hij anders een trap af zou moeten met de kinderwagen. Niet erg praktisch.

Maar goed, ik dwaal af. Blijkbaar heerst de tendens dat de kans zeer aannemelijk was dat iemand de kinderwagen met baby mee zou nemen. Want ja, de kindontvoeringen vliegen je om de oren op het nieuws. Volgens mij, als dit al een sporadische keer gebeurt, is het een familielid van het kind. Wat mij betreft een zeer ongegronde angst en ik ben er zeker van overtuigd dat een ander mijn kind echt niet zo leuk vindt dat het ontvoerd wordt.

5) Overtreffen

Kijk, als ouder ben je natuurlijk maar wat trots als je kind doorslaapt, kan kruipen/lopen/fietsen, zijn eerste woordjes zegt of een andere prestatie neerzet. Dat mag je van mij prima delen en zeker ook trots op zijn. Maar ga alsjeblieft niet, als een andere ouder vet trots is en dit uit, reageren met: “oh, maar die van mij deed dat al toen het … was hoor”. Echt. De ontwikkeling van je kind is geen wedstrijd en elk kind doorloopt dit op zijn eigen manier en tempo. Dus bok op en ga lekker trots wezen zijn in je eentje, loeder!

6) Advies vragen

Je kent ze misschien wel: fora op internet of Facebookgroepen voor moeders die in een bepaalde periode zijn uitgerekend. Een graag gebruikt middel voor sommige moeders om adviezen te vragen. Op zich kan dit heel handig zijn, bij kleine issues of om even te checken of iemand iets soortgelijks heeft. Maar please, mensen. Ga geen medische adviezen vragen of blind af op de antwoorden die je krijgt. Er staat namelijk een hoop bullshit tussen die voor Melissa uit Emmen goed werkt, maar voor jou echt niet zo hoeft uit te pakken. Bel gewoon de dokter of het consultatiebureau, echt doen hoor.

Wat snap jij niet van andere ouders?