Vier jaar, drie maanden en drie dagen lang was hij mijn enige kind. Mijn zoon Max, die mij op 1 maart 2014 moeder maakte. Wat is het tot nu toe leuk geweest om hem uit te zien groeien tot de kleuter die hij nu is. Een goedlachse, gevoelige, eigenwijze en fantasierijke knul waar ik zo ontzettend gek en trots op ben. Die me regelmatig doet verbazen over wat hij kan, durft en weet. In dit artikel praat ik je bij over hoe het met hem gaat en wat voor kind hij is.

School

School

Het is nu lekker schoolvakantie, maar Max heeft er al weer vier maanden kleuterklas op zitten. Stiekem vond ik dit een hele mijlpaal en ook ontzettend spannend. Het hielp mij natuurlijk ook niet dat de hormonen door mijn lijf gierden. Max gaat de hele week, met uitzondering van woensdag, de hele dag (van 08.30 uur tot 15.15 uur) naar school. Tussen de middag blijft hij over en op maandag en donderdag gaat hij na school naar de BSO.

Max lijkt langzaamaan zijn plekje gevonden te hebben in de klas en op school. Hij heeft veel behoefte aan veiligheid en verloor vooral de eerste tijd zijn juf geen moment uit het oog. Inmiddels heeft hij het zelfvertrouwen gekregen dat hij niet meer continu in haar buurt hoeft te zijn. Waar hij de eerste tijd vooral alleen speelde en erg de kat uit de boom keek, lijkt hij nu “samen” (tja, dat kunnen ze qua ontwikkeling natuurlijk nog niet goed op deze leeftijd) met andere kindjes te spelen. Hij heeft leuk contact, ook buiten school, met een jongetje en dat doet me goed. Komend schooljaar gaat hij lekker verder in groep 1.

Grote broer

Grote broer

Tijdens mijn zwangerschap praatte Max uit zichzelf weinig over zijn broertje in mijn buik. Dat is voor hem natuurlijk al die tijd wel heel abstract geweest. We hebben hem zo goed als mogelijk proberen voor te bereiden en waren ontzettend nieuwsgierig naar hoe hij zou reageren op zijn broertje.

Toen Max Storm voor het eerst ontmoette in het ziekenhuis, keek hij met een ontzettend vertederende blik naar Storm. Zo ontzettend mooi, gaaf en waardevol om te zien! Nu bijna twee maanden verder blijft Max ontzettend lief. Voordat hij weggaat krijgt Storm altijd een kusje, als Storm huilt om zijn speentje propt Max die er al te graag in en wil altijd maar wat graag helpen met een flesje geven. Er zullen vast momenten komen dat ze elkaar gaan haten, maar tot nu toe zie ik alleen maar heel veel liefde!

Zindelijk

Zindelijk

Vorig jaar zomer, toen Max zo’n 3,5 was, zijn we bezig gegaan met het zindelijk maken van hem. Eerder hadden we wel eens een halfslachtige poging gedaan, maar dat was weinig succesvol. Deze keer ging het eigenlijk direct goed en zijn er in dat jaar amper ongelukjes gebeurd. Max gaat zelf naar de wc en je hoeft hem bijna nooit die kant op te dirigeren. ’s Nachts draagt Max nog wel een luier. Binnenkort gaan we aan de slag om hem ook in de nacht zindelijk te maken.

Spelen

Spelen

Max zou het liefste urenlang op Netflix en YouTube filmpjes kijken, maar dat proberen we zo veel mogelijk in te perken door hem dat alleen te laten doen als ik aan het koken ben bijvoorbeeld. Natuurlijk komt het wel eens voor dat hij er iets langer of vaker achter zit, maar dat moet ook kunnen. Verder speelt hij enorm graag met Lego, autootjes en actiefiguurtjes. Hij heeft een enorm levendige fantasie en maakt de mooiste creaties van zijn Lego. Bij mijn ouders speelt hij om die reden ook enorm graag, want die hebben alle Lego van ons van vroeger nog en al zijn bouwwerken worden netjes op de kast bewaard tot de volgende keer dat hij komt spelen.

Slapen en eten

Vanaf dat Max een maand of vier was, werden de nachten weer redelijk, je kon wel spreken van doorslapen. Tot nu toe heeft hij de smaak goed te pakken, vooral wat uitslapen betreft. Het komt weinig voor dat hij op de vrije dagen voor acht uur zijn bed uitkomt, meestal gaat het richting negen uur en soms zelfs richting half tien, tien uur. Het in slaap vallen gaat wel wat minder. Hij wil graag nog spelen nadat wij hem naar bed gebracht hebben en komt eigenlijk altijd wel nog een keer beneden (of drie, haha). Hij besluit dan dat hij moet poepen, een vraag heeft of een andere, voor hem maar voor ons iets mindere, legitieme reden om nog even zijn bed uit te komen. We waren hier heel streng in, maar willen hem niet met een naar gevoel laten slapen, dus laten we het maar begaan.

Dan het eten. Tot zijn tweede jaar at Max alles smakelijk op. Geen groente was hem te gek of te exotisch en we hadden goede hoop voor de toekomst. Totdat hij begon te weigeren. Tot op de dag van vandaag gaat het avondeten moeizaam. Hij zegt al voordat er een pan op tafel staat dat hij het eten niet lust en begint met mekkeren. We hebben duidelijk met hem afgesproken dat als hij begint te zeuren, hij mag kiezen of hij daarmee stopt of de rest van de maaltijd op de trap door mag brengen. Ook moet hij een aantal happen eten en dit gaat met lange tanden en een hoop geduld van onze kant, maar er moet gewoon wat in. Wel vind ik het een grote opluchting dat ik steeds meer mensen in mijn omgeving soortgelijke verhalen hoor vertellen, haha.

Nou, je hebt een aardige update van Max kunnen lezen! We genieten enorm van hem, zijn gekke uitspraken en zijn lachbuien als hij vieze woorden mag zeggen.

Write A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.