Vrijdag de dertiende, in zombiemodus bracht ik Max naar school en ging thuis wat huishoudelijke klusjes doen. Ik voelde me steeds naarder worden. Geen vinger op te leggen, maar zo’n unheimisch gevoel. Ik begon een strak gevoel rondom mijn bovenbuik te krijgen en ik kreeg toch wat zorgen en flashbacks naar het einde van mijn zwangerschap van Max.
Gynaecoloog
Met veel moeite at ik wat en belde toch maar even naar de Poli Gynaecologie in het ziekenhuis voor advies. Gelukkig mocht ik na een uur al langskomen om even wat dingen te checken. Inmiddels had ik Jeroen ingeseind om wat eerder te vertrekken van zijn werk om Max van school te halen.
In het ziekenhuis werd mijn bloeddruk opgemeten en keek een dienstdoende Verloskundige met een echo naar de baby. Ook moest ik even langs het laboratorium om bloed af te nemen en urine in te leveren. Daarna mocht ik aan de CTG.
Een CTG is een hartfilmpje van een ongeboren baby. Met een CTG registratie wordt minimaal een half uur lang de hartslag van de baby bekeken. Verder wordt er bekeken of er sprake is van weeën activiteit. Aan de hand van de gegevens die hier uit komen, kan men de conditie van je kindje bepalen.
Jeroen en Max waren gelukkig ook gearriveerd, ik kon wel even wat support gebruiken. Max zat lekker in een hoekje een filmpje te kijken en Jeroen zat bij mij en hield het beeldscherm in de gaten. Opeens werd ik ontzettend misselijk en moest behoorlijk spugen (doe dit niet in je decolleté, ik ben helaas nu ervaringsdeskundige, haha). De CTG was klaar en we mochten weer even langs de Verloskundige die inmiddels de uitslagen binnen had gekregen van het laboratorium.
Eiwitten
Mijn bloeddruk was in orde, tijdens de echo leek ook alles prima, de CTG liet ook geen afwijkende dingen zien en op zich was mijn bloed ook oké. Maar dan mijn urine, daarin waren eiwitten gevonden en dat was toch wel een alarmbelletje waard. Eiwit in je urine kan namelijk wijzen op zwangerschapsvergiftiging en dat is een vrij serieuze aandoening.
Zwangerschapsvergiftiging kan gevolgen hebben voor de moeder en voor de baby. Het gevaar bestaat dat de placenta wordt aangetast. De baby krijgt dan minder zuurstof en voedingsstoffen binnen. De nier- en leverfunctie van je baby kan verslechteren. Ook bij de moeder kunnen de nieren en lever niet goed meer functioneren.
Toen ik zwanger was van Max ben ik met 37 weken ingeleid omdat ik zwangerschapsvergiftiging had. Dat is dus wel even schrikken, helemaal omdat ik pas 30 weken zwanger ben. Omdat ik nu geen hoge bloeddruk had, mocht ik toch naar huis. Wel was het belangrijk om 24 uur urine te verzamelen in een jerrycan en dit zo snel mogelijk in te leveren.
Urine inzamelen goes wrong
Eenmaal thuis voelde ik mij steeds slechter. Hoewel het spugen toch enigzins had opgelucht, had ik weinig zin in eten en ben op bed gaan liggen. Het duurde niet lang of er begon een diarree-aanval en tegelijkertijd spuugde ik ook flink (sorry voor de nasty details, mensen!). Je snapt dat het vrij lastig was om urine op te vangen. Ik besloot dit ook even te laten en eerst de nacht maar eens door te komen. Zaterdag ben ik alsnog gestart met het opvangen van urine. Ik merkte wel dat ik veel vocht verloor door de diarree en dat het minimaal was wat ik plaste. Zaterdagavond voelde ik me weer slechter. We beseften ons dat dit wel eens uit zou kunnen lopen op een vroeggeboorte en dat maakte ons best emotioneel.
Opnieuw allerlei testen
Na zondagmorgen even lekker gedoucht te hebben, brachten we de urine naar naar het ziekenhuis, ik mocht dit inleveren op de Verloskunde-afdeling. Na een aantal vragen van de verpleegster en verloskundige werd toch besloten om mij nog even ter aan de CTG te leggen. Ook werd er bloed afgenomen. Omdat ik veel vocht was verloren door het spugen en diarree, was de opbrengst van de urine te weinig en de kans was aanwezig dat de uitslag daardoor niet betrouwbaar zou zijn. Nadat de CTG afgerond was en de uitslag van de bloedwaardes binnen waren, mocht ik naar huis. Deze twee zaken toonden niks zorgelijks aan, gelukkig! De volgende dag, maandag, zou ik gebeld worden met de uitslag van de eiwittest van mijn urine.
Uitslag
Opgelucht ging ik naar huis en dat voelde al een stuk beter. Er was letterlijk voorlopig even een last van mijn schouders. Zojuist belde de verloskundige met de uitslag. Er was opnieuw eiwit gevonden. Na overleg met de Gynaecoloog is toch besloten me nog even niet op te nemen. De kans bestaat dat mijn urine wat ontregeld is door de buikgriepklachten en de uitslag dus niet betrouwbaar is. Wel moet ik komend weekend opnieuw 24 uur urine verzamelen, het direct maandag inleveren, zodat bij de volgende afspraak met de Gynaecoloog er een duidelijk beeld ontstaat over de eiwitten. Daarna zal er verder gehandeld worden.
Al met al een weekend wat ons even flink met de neus op de feiten heeft doen drukken. We zijn ons bewust dat de zwangerschap in een keer om kan slaan en heel anders zou kunnen eindigen dan je verwacht. We gaan nu als een malle alles klaarmaken voor ons Foetusje! Volgende week zal er opnieuw een update volgen, ik houd jullie op de hoogte!
17 Comments
Oh, ik kan me je schrik goed voorstellen! Wat een veelbewogen weekend heb je achter de rug zeg. Fijn dat ze je wel goed in de gaten houden. Dat klinkt ook wel even verstandig nu.
Jeetje babe wat heftig. Doe rustig aan en luister goed naar je lichaam. Hoop dat aankomend weekend de uitslag beter is. Het beste is natuurlijk als je kindje zo lang mogelijk kan blijven zitten 😉
Jeetje, ik kan mij jullie schrikreactie goed voorstellen. Fijn dat er zo strak op gecontroleerd wordt. Ik hoop dat je inmiddels weer wat beter voelt en dat het hierbij blijft!
Ahh wat vervelend zeg! 🙁 Hopelijk voel je je snel beter en is alles verder oké!
Ochjee zeg ik weet hoe stressvol dit kan zijn. van een heerlijke zwangerschap kan het dan ineens omslaan naar paniek. gelukkig is er even rust Hang in there!!
Oh wat stressvol en een weekend vol emotie! Goed dat ze je in de gaten houden. Veel sterkte!
jeetje wat een schrik zeg! Ik hoop dat de volgende uitslag een stuk rustgevender is
Jeeje wat heftig dit! Echt heel naar, zeker omdat je pas net 30 weken zwanger bent. Ik hoop echt dat je kindje nog even bij je kan blijven zitten en jullie allebei hier gezond uit komen.
Vervelend dat dit zo is gebeurd. Ik hoop dat het nu beter met je gaat! Succes met het opvangen van je urine 😉
Jeetje wat schrikken zeg! Kan me heel goed voorstellen dat jullie je rot zijn geschrokken. Sterkte komend weekend en de laatste loodjes, hopelijk kun je ze voldragen.
Ik snap dat je schrikt, zwangerschapsvergiftiging is het laaste wat je wilt… Fijn dat je in orde bent!
Jeetje pittig zeg, het blijft allemaal zo wonderlijk he. Gelukkig houden ze je goed in de gaten, veel sterkte!
Oef wat schrikken zeg! Mijn vriendinnetje had zwangerschapsvergifting, heel eng. Hoop dat alles nu goed met je gaat en blijft gaan.
Gelukkig was er niets ernstig aan de hand! We gaan er allemaal zo vanuit dat een zwangerschap vanzelfsprekend is, zeker als je (nog) geen kinderen hebt, maar dat is het toch nooit hé…
Pfff schrikken zeg! Ik hoop dat jij je snel weer beter voelt en dat de volgende uitslag beter is, want dit is natuurlijk niet fijn voor jullie.
dat is schrikken zeg! ik hoop dat je je al weer wat beter voelt.
Pingback: Preggersupdate | Inleiden? - EkeBrouwer.nl