In de eerste twee klassen van de Middelbare School werd ik voor het eerst geconfronteerd met pesten. Sterker nog, ik was het pispaaltje. Iets wat ik nooit had verwacht en ik kan toch wel zeggen dat het een stempel op me gedrukt heeft.
Middelbare school
Na een fijne basisschooltijd, brak een nieuwe periode aan: de Middelbare school! De eerste weken vlogen voorbij. Alle nieuwe indrukken kregen een plaatsje en al snel had ik door dat ik niet echt lekker meekwam en begon langzaam te zien hoe gemeen sommige klasgenoten waren. Wat belangrijk was waren de juiste kleding, de juiste mensen om je heen, goed gebekt zijn en je was helemaal tof als je ook nog eens uitblonk in allerlei vakken.
Ik droeg vooral kleding die ik zelf mooi vond, deed mijn haar hoe ik het leuk vond en was best oké met mezelf. Ik had totaal niet in de gaten dat ik een makkelijk pispaaltje was en zag vooral de goedheid in mensen. Ik werd buitengesloten, er werd gemeen over mij gepraat, als laatste gekozen met gym en dan nog werd er discussie gevoerd over dat ze mij echt niet in hun groepje wilde.
Doodongelukkig
Ik werd doodongelukkig en mijn schoolwerk werd steeds minder belangrijk voor me. Ik haalde slechte cijfers, meldde me steeds vaker ziek en kwam op het punt dat ik echt niet meer naar school wilde. Alleen als ik in een andere klas geplaatst zou worden, wat helaas niet ging gebeuren. Wel mocht ik praten met een vertrouwenspersoon en werd ik 1x per week in een groepje geplaatst met andere leerlingen die geen aansluiting hadden. Ik was daar best pissig om, ik werd gepest en buiten gesloten dus moest ik aan mezelf werken? Want meer dan een waarschuwing tijdens het mentoruur kregen de pesters en buitensluiters niet. Sommige leraren deden gewoon mee met opmerkingen maken en je nog meer voor lul zetten dan je je al voelde.
Ik weet nog steeds niet hoe ik me door deze twee jaar heb heengesleept, maar wat was ik doodongelukkig. Wat vond ik het gemeen dat andere mensen je zo naar beneden konden halen. Het heeft echt wat met mijn zelfvertrouwen en geloof ik mensen gedaan. Gelukkig ging ik in het derde leerjaar naar een andere klas. Ik hoorde nog steeds niet bij de populairsten, maar het ge-etter en buitensluiten was niet meer aan de orde.
Boos
Hoewel ik echt jarenlang boos ben geweest op mijn pesters en dat bij tijd en wijle nog ben, heb ik wel andere denkbeelden gekregen. Zo ben ik er van overtuigd dat de lijn tussen pesten en gepest worden flinterdun is. Het zijn niet de pesters die de boel aanjagen, maar de toejuichers die het in stand houden. En hoe wel zijn alleen maar aanmoedigen en af een toe olie op het vuur gooien, zijn zij juist degene die aangepakt moeten worden.
Door deze gedachte kan ik toch enigszins positief terugkijken op die lastige jaren. Ik ben er namelijk van overtuigd dat het niet om mij als persoon te doen was, maar dat ik toevallig een makkelijk doelwit was. Ik ben daarom niet een minder mens en dat doet mijn zelfvertrouwen goed. Met dit zelfvertrouwen durfde ik het ook aan om een blog te starten. Mijn eigen website waar ik artikelen en video’s plaats. Waar ik bepaal wat mooi en goed is. De fijne reacties en het feit dat mensen lezen en kijken via mijn website geven mijn zo’n inspiratie en kracht. Ik kan en mag mijzelf zijn!
Wat ik iedereen wil meegeven die last heeft van pesters: het gaat een keer over. Vroeg of laat komt de dag dat je niet meer interessant bent om voor schut te zetten. Houd vol!
Ben jij gepest of heb jij wel eens iemand gepest?
27 Comments
Deze zin: ” Het zijn niet de pesters die de boel aanjagen, maar de toejuichers die het in stand houden.” dit is precies hoe het is. Ik ben zelf ook gepest en heb daardoor echt een laag zelfbeeld gekregen, die ik opnieuw probeer op te bouwen, maar is zo lastig!! Negatieve onthouden is zoveel simpeler dan de positieve, stom he?!
Yup, ben there. Hardcore ook. De hele basisschool en middelbare school. Verbaal en lichamelijk geweld, uitlachen, negeren, als laatste op de bank zitten bij gymen niemand die je naam zegt. Daar dus in totale stilte zitten, terwijl iedereen de blik afwendt, tot de gymleraar je toewijst. Om vervolgens weer genegeerd te worden. Op de basisschool in de zesde (nu groep 8) stonden op een gegeven moment de twee zesde klassen in een kring om me heen, te roepen en te schelden, letterlijk een spreekkoor van zo’n 50 kinderen. Wat ook niet meewerkte was dat ik toen al een volle C-cup had, waar ik allerlei sexistische opmerkingen over kreeg. Ik weet nog in de derde van de middelbare, we moesten bokspringen, maargoed dat gaat niet als je zo mega onzeker bent, dus hielp de toenmalige gymjuf een handje en trok vervolgens expres mijn bh stuk. Grote hilariteit. Ik haatte gym. Kan nog steeds de geur van een gymzaal niet verdragen. Tot op de dag van vandaag weet ik niet waarom ik zo getreiterd ben. Ik was een stil, dromerig, creatief kind. Deed niet mee met trends, dat boeide me niet. Ik viel niemand lastig, werd thuis geslagen en vernederd, het was eigenlijk nergens leuk. Dat ik geen homocidal maniac ben geworden verbaast me nog steeds. Het heeft wel heel lang geduurd voordat ik in staat was afstand van dingen te nemen, zaken te zien voor wat ze zijn en ze daar te laten. Maar god knows wat een moeite me dat heeft gekost. Op wat esthetische dingetjes na ben ik blij met wie ik nu ben, maar ook vroeger was. Ik ben okee.
Och Joyce, de tranen springen in mijn ogen bij het lezen van je reactie. Ik vind het superknap hoe je nu in het leven staat, het had zo anders kunnen zijn! Wees en blijf daar ontzettend trots op!
Ja, ik ben vroeger ook gepest geweest.
En ik ben er echt sterker door geworden, maar op het moment dat je er door moet zie je dat zo natuurlijk niet!
Volgens mij komt pesten altijd voort uit diepe onzekerheid (als jij het niet bent, dan zij misschien) of een verschrikkelijke thuissituatie. Iets waarmee ik het gedrag nog steeds niet wil goedpraten, maar waarvan ik denk dat school wel een taak heeft om mee aan de slag te gaan. Het is namelijk absurd dat leerkrachten meedoen aan het in stand houden van het pesten en je voor lul zetten. Makkelijk scoren om de rest van de klas in toom te houden? Dan hoor je wat mij betreft niet in het onderwijs thuis. Ik vind het echt nog steeds erg dat kinderen zichzelf niet overal kunnen zijn, omdat bepaalde dingen ‘erbij horen’ en groepsdruk voor de meesten belangrijker is dan ooit. Zelf ben ik gepest door een jaloers vriendinnetje van mijn beste vriendin, waardoor ik met buikpijn naar school ging (en het liefst thuis bleef). Maar aan de andere kant heb ik daarna zelf ook weleens gepest door een ruzie – iets dat ik tot op de dag van vandaag verschrikkelijk vind van mezelf. Uit onzekerheid ook. Het hield gelukkig binnen een week op, omdat dat meisje dapper genoeg was om naar me toe te komen en te zeggen dat ze het heel vervelend vond. Ik schaamde me dood en heb het nooit meer gedaan.
Ben het met Merel eens, en ik denk dat de school er veel aan kan doen. Mijn zoon zit hier op een franse school. Daar krijgen de leerlingen coördinators een bijscholing (van een scandinavische psycholoog, kan even niet op de naam komen) hoe om te gaan met dit soort gedrag en het uiteindelijk zo te keren dat de pesters zèlf het probleem oplossen.
Ik ben eigenlijk vrij lang gepest vanaf de basisschool om mijn bril en dat ik een onwijs slank figuur had, later op de middelbare school was ik ineens weer te dik en werd ik gepest om mijn grote borsten. Het is bizar hoe ze altijd wel iets vinden om iemand om te pesten. Scholen doen er gewoon niks aan die draaien gewoon hun hoofd weg en wie worden er uiteindelijk altijd beloond, de pesters.
Ik herken je verhaal.. vroeger ook veel gepest. Maar daardoor ben ik nu wel wie ik ben.
Kinderen/tieners kunnen zó ontzettend gemeen zijn, echt bizar! Verschrikkelijk dat pesten nog zoveel gebeurt en dat scholen daar weinig aan doen, of de boel niet serieus nemen. Fijn dat je je zelfvertrouwen weer hebt gevonden! 🙂
ik ben het ook met merel eens. Ik ben ook zelf vroeger gepest, alleen in een andere vorm: ze negeerde mij volledig, of ik niet bestond. En als ik dan kwam op een feestje/verjaardag, dan hoorde ik ze achter mijn rug om fluisteren of zelfs hardop: waarom is zij hier? Doet enorm veel pijn en heeft mij gemaakt wie ik nu ben, onzeker over mezelf. Maar ik vecht ertegen.
Het lijkt me akelig om gepest te worden. Zelf heb ik er geen ervaring mee, maar mijn kinderen hadden er op de basisschool soms wel last van.
Zelf ben ik nog nooit gepest, best populair op de middelbare school en kwam ik op voor de mensen die wel gepest werden. Ik kan echt niet tegen onrecht, ondanks dit heb ik gelukkig er nooit last mee gekregen. Mijn man is echt op een heel ernstige manier gepest, zelfs in het ziekenhuis beland en van de verhalen die ik van hem gehoord heb, kan ik me wel een beetje voorstellen hoe je gevoeld moet hebben. Wat ik trouwens van je school vreemd vind, is dat als je gepest wordt moet je maar aan jezelf werken en met andere lotgenoten dit doen. Volgens mij moet het juist omgedraaid te wezen.
Nee, gelukkig heb ik daar nooit last van gehad. Ik denk dat mijn kinderen ook niet gepest worden maar het is toch iets waar ik af en toe aan denk.
Ik vindt het knap van je dat je jezelf er doorheen hebt gesleept!
Ik heb gelukkig een hele fijne schooltijd gehad. Ik hoop dat mijn kinderen zo’n zelfde schooltijd gegund is. Mensen kunnen (onbedoeld of bedoeld) heel erg hard zijn tegen elkaar. Niet alleen kinderen/tieners onder elkaar, maar ook in het bejaardenhuis gebeurd het nog steeds.
Helaas gepest en gediscrimineerd, dus weet er alles van. het kost veel tijd en moeite om dit alles een plekje te geven in je leven, maar uiteindelijk zegt het niets over je eigen persoon, maar alles over de pesters en mensen die dit stilzwijgend aanzien en niets doen.
Gepest worden is heel erg naar en het is een worsteling om de gevolgen daarvan te boven te komen.
Je hebt gelijk hoor: het gaat niet om jou als persoon. Maar dat is voor de persters natuurlijk helemaal geen excuus.
Knap dat je we weer bij elkaar gepakt hebt en zo sterk in het leven staat!
ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat mensen zo met elkaar om gaan en toch gebeurd het elke dag. Ik ben blij dat je het zo kunt verwoorden en een inspiratie kunt zijn voor anderen
Ik snap echt niet dat mensen elkaar zo kunnen pesten. Als je ook maar een beetje ‘anders’ bent (in de ogen van een pester) dan iemand anders dan wordt je snel een pispaaltje. En dat terwijl de anderen gewoon maar met de ‘massa’ meegaan. Ik vind dat je iedereen trots mag zijn op wie die is en dat je je gewoon zo kleed hoe jij je er prettig bij voelt. Mensen moeten niet zo snel oordelen over elkaar. En met respect met elkaar omgaan.
Ik heb nooit iemand gepest en ben zelf ook niet gepest. Het lijkt mij heel erg als je zoiets moet meemaken
Ik ben eigenlijk ook altijd gepest geweest. Heeft mij heel lang onzeker gemaakt, maar kan er steeds beter mee omgaan.
Wat kunnen kinderen/mensen meedogeloos zijn. Ik ben zelf nooit gepest gelukkig, maar was ook niet populair. Heb niet gepest of aangemoedigd, maar sprong ook niet actief in de bres voor degene die wel gepest werden. Daar was ik zelf veelste onzeker voor. Zo stom achteraf. Kan me goed voorstellen dat gepest worden veel invloed heeft op je zelfvertrouwen/beeld. Ook kwalijk hoe de school en leerkrachten hiermee omsprongen in jouw geval.
Sommige kinderen kunnen zo meedogenloos zijn. Vooral denk ik ook anderen pesten uit eigen onzekerheid. Ik ben zelf nooit gepest maar lijkt me echt vreselijk, blijft je altijd bij
Sterk geschreven stuk….
Persoonlijk heb ik niet het gevoel dat ik gepst werd, maar mijn moeder is daarvan overtuigd…
Ook vreemd, vind ik dat. Mijn psychologe had er wel een verklaring voor.
Eigenlijk is het waar, het wordt in stand gehouden door die de leider volgend en ik denk vaak ook uit angst om anders zelf de psipaal te worden
denk ik ook maar
Ik ben in groep 8 van de basisschool ook gepest. Gelukkig verhuisde ik naar de stad en ging naar de middelbare school. Maar het gevoel vergeet je niet snel. Mooi geschreven
Openhartig geschreven. Heel knap van je dat je het van je af kunt schrijven.
Ik ben ook jarenlang gepest. Ik heb de pestkoppen goed aangepakt.
Herkenbaar stukje Elke. Ik werd vroeger zelf ook gepest. Inmiddels heeft het me een heel ander persoon gemaakt. Maar ik ben wel positief veranderd.